Το μεγάλο κενό του εθνικού και δημόσιου συστήματος παιδικής προστασίας και οι διαχρονικές ευθύνες της Πολιτείας

Η δυσώδης υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης στον Κολωνό προκαλεί σοκ και αποτροπιασμό στο πανελλήνιο.

Το οικείο παύει να είναι ασφαλές. Αυτό που θεωρούμε ασφαλές, τελικά διαρρηγνύεται. Τα πρόσωπα υπεράνω υποψίας κατακρημνίζονται. Η επιμελήτρια Ανηλίκων του Δικαστηρίου Καλαμάτας και υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας (ΣΚΛΕ) Αγγελική Ρουμελιώτου αναδεικνύει το μεγάλο κενό του εθνικού και δημόσιου συστήματος παιδικής προστασίας και τις διαχρονικές ευθύνες της Πολιτείας, που για άλλη μια φορά αποτυγχάνει να προστατεύσει την ανηλικότητα ως ιερή.

Συνέντευξη στη Νικολέττα Κολυβάρη

– Μια ακόμα υπόθεση βιασμού κατά συρροή ενός 12χρονου παιδιού “συγκλονίζει” το πανελλήνιο. Τονίζω το “μια ακόμα” και αναρωτιέμαι τι το διαφορετικό παρατηρείτε εσείς σε αυτή την υπόθεση, σε σχέση με το ενδιαφέρον που δείχνει ο μέσος πολίτης;

Ο πολίτης εντοπίζει για άλλη μια φορά και με εξαιρετικά τραγικό τρόπο πόσο ευάλωτος είναι και πόσο εύκολο είναι να καταστεί θύμα η ιερή ανηλικότητα. Φοβάται για την ατομική του ευαλωτότητα, την ευαλωτότητα της οικογένειάς του, των παιδιών του. Νιώθει τη δυσωδία του κινδύνου πολύ κοντά σε όσα θεωρούσε ασφαλή. Γενικότερα, οι άνθρωποι όταν παρακολουθούν τέτοιες τραγικές καταστάσεις, οι οποίες συμβαίνουν σε άλλους, αναπτύσσουν ένα εσωτερικό μηχανισμό να τοποθετούν τον εαυτό τους σχεδόν ασυναίσθητα και εικονικά σε ένα υποθετικό σενάριο που τους περιλαμβάνει. “Αν συνέβαινε σε μένα;”, αναρωτιούνται πολύ εσωτερικά. Ενίοτε, απαντώντας μέσα τους ότι δεν συμβαίνει σε αυτούς, επιβεβαιώνουν το ασφαλές στο οποίο διαβιούν εκείνοι και οι σημαντικοί άλλοι τους. Έτσι μπορούν να συνεχίσουν. Στις περιπτώσεις όπως αυτή, τι μαθαίνουμε; Το οικείο παύει να είναι ασφαλές. Αυτό που θεωρούμε ασφαλές, τελικά διαρρηγνύεται. Τα πρόσωπα υπεράνω υποψίας κατακρημνίζονται. Ο πολίτης διαπιστώνει ότι είναι εκτεθειμένος σε κινδύνους μέσα στο ίδιο του το οχυρό, στο οποίο θεωρούσε μέχρι τώρα ότι δεν διατρέχει κίνδυνο. Τα τείχη της οικογένειας που περιφρουρούν τα μέλη της από το ξένο μοιάζουν να κλυδωνίζονται. “Ποιος είναι ο επικίνδυνος;”, είναι το ερώτημα που αναδύεται. “Ποιος μπορεί να είναι εχθρικός; Και πώς θα το ξέρω;”. Και εν τέλει πώς θα προστατευτώ και θα προστατεύσω αν δεν μπορώ να αντιληφθώ την επικινδυνότητα ατόμων που μέχρι χθες έμοιαζαν να είναι οικεία; Read more

Κακοποίηση/Παραμέληση Ανηλίκων: Εκτίμηση Παραγόντων Επικινδυνότητας & Παρέμβαση

Οδηγός για Κοινωνικούς Λειτουργούς στην Εκπαίδευση

Η πολυπλοκότητα του κοινωνικού φαινομένου της κακοποίησης/ παραμέλησης παιδιών (ΚαΠα-Π) έχει συζητηθεί σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Ένας σημαντικός ρόλος που καλείται να διαδραματίσει το σχολείο είναι να εντοπίσει τέτοια περιστατικά και να παρέμβει κατάλληλα. Ο κοινωνικός/-ή λειτουργός έχει πολυδιάστατο ρόλο και είναι από τους επαγγελματίες που εργάζονται στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της παιδικής κακοποίησης.

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι κοινωνικοί/-έςλειτουργοί απασχολούνται σε εκπαιδευτικές δομές. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό να έρθουν αντιμέτωποι/ες με τέτοια περιστατικά και γι’ αυτό το λόγο κρίνεται σημαντική η επαρκής και κατάλληλη ενημέρωσή τους, ώστε να είναι σε ετοιμότητα και να ακολουθούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες με έναν ενιαίο τρόπο. Αν και υπάρχουν διαθέσιμοι οδηγοί/πρωτόκολλα για τις περιπτώσεις ΚαΠα-Π, διαπιστώθηκε ότι δεν καταγράφεται λεπτομερώς ηπαρέμβαση του/της κοινωνικού/-ής λειτουργού.

Με το παρόντα οδηγό επιχειρείται μια συγκεντρωτική καταγραφή των ενεργειών/ διαδικασιών που καλούνται να ακολουθήσουν οι κοινωνικοί/-ές λειτουργοί στην εκπαίδευση, στα πλαίσια πάντα της διεπιστημονικής συνεργασίας και σύμφωνα με την ισχύουσα ελληνική νομοθεσία. Ωστόσο, ο οδηγός, αν και απευθύνεται κυρίως σε κοινωνικούς/-ές λειτουργούς, μπορεί να αποτελέσει πηγή πληροφόρησης και για τους υπόλοιπους επαγγελματίες που εργάζονται στην εκπαίδευση.

Ο οδηγός δημιουργήθηκε ύστερα από πρωτοβουλία των κοινωνικών λειτουργών Κολλινιάτη Κυριακή, Κορτομανίτη Παναγιώτα, Μουλού Θεοδώρα και Χατζηδρόσου Δέσποινα. Για την υλοποίηση του έργου καθοριστική ήταν η συνεργασία με κοινωνικούς/-ές λειτουργούς που εργάζονται σε κοινωνικές υπηρεσίες, εκπαιδευτικές δομές και άλλους φορείς. Μέσα από αυτή τη συνεργασία προέκυψε και η χαρτογράφηση, τόσο των δομών στις περιοχές ευθύνης των ΚΕΔΑΣΥ Πειραιά και Δυτικής Αττικής, όσο και φορέων εθνικής εμβέλειας, η οποία περιέχεται στον οδηγό. Η χαρτογράφηση υπηρεσιών των Δυτικής Αττικής πραγματοποιήθηκε από τη συνάδελφο, Παναγιώτα – Δήμητρα Φαλιέρου.

*Η Δώρα Μουλού είναι κοινωνική λειτουργός και θήτευσε ως εθελόντρια στην ΟΑΣΗ.

 

 

Παγκόσμια ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού

Εκατοντάδες παιδιά κακοποιούνται καθημερινά σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι αναγκασμένα να δέχονται τη βία, την ψυχολογική φθορά και τη σεξουαλική κακοποίηση από τους συγγενείς, τους φίλους και τους γείτονες, αγνώστους στον δρόμο ή και από τους ίδιους τους γονείς, ένα φαινόμενο τραγικό και ασύλληπτο στο μυαλό του ανθρώπου. Το αναντίρρητο γεγονός είναι πως η κακοποίηση αφήνει γερά τα σημάδια της στην ευαίσθητη και ευάλωτη παιδική ψυχή και οι γονείς οφείλουν να είναι σε εγρήγορση αλλά και πλήρως ενημερωμένοι για τις ενδείξεις κακοποίησης ώστε να επέμβουν άμεσα. Τα παιδιά που έχουν δεχτεί κακοποίηση αρνούνται να μιλήσουν, φοβούνται πως ο δράστης θα τα τιμωρήσει και θα τα βασανίσει ακόμα περισσότερο αλλά και η ντροπή που αισθάνονται θεωρώντας πως έδωσαν αφορμή για να τους συμβεί αυτό το γεγονός και πως τα ίδια φταίνε ολοκληρωτικά τα κάνει να σιωπούν και να λένε ψέματα.
Ξένια Κύργιου, φοιτήτρια κοινωνικής εργασίας (ΕΛΜΕΠΑ), εθελόντρια στην ΟΑΣΗ

Read more

Σημάδια που προδίδουν έναν παιδόφιλο

Οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ παρατηρητικοί και προσεκτικοί σε σχέση με τις συναναστροφές των παιδιών τους. Περιπτώσεις ασέλγειας και κακοποίησης καταγράφει το αστυνομικό δελτίο καταγράφει καθημερινά, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. έχει εκδόσει συγκεκριμένες οδηγίες προφύλαξης προς τους γονείς και τα παιδιά. Διαβάστε τες παρακάτω: Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της αστυνομίας, οι γονείς θα πρέπει […]

8 ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΑΓΝΟΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ BULLYING

1. Πάνω από 3.2 εκατομμύρια μαθητές πέφτουν θύματα bullying κάθε χρόνο.
2. Περίπου 160.000 έφηβοι επιλέγουν να κάνουν κοπάνα από το σχολείο καθημερινά εξαιτίας του bullying.
3. Πάνω από 67% των μαθητών πιστεύουν ότι το σχολείο δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στα περιστατικά bullying, με ένα υψηλό ποσοστό να θεωρεί ότι η βοήθεια των ενηλίκων είναι ανεπαρκής.
4. Ένας στους 4 εκπαιδευτικούς δεν εντοπίζουν περιστατικά bullying και θα επέμβουν μόνο στο 4% των περιπτώσεων.
5. Έως την ηλικία των 14, λιγότερο από το 30% των αγοριών και το 40% των κοριτσιών πρόκειται να μιλήσουν στους συνομήλικους τους για το bullying.
6. Περισσότερο από 71% των μαθητών αναφέρουν περιστατικά bullying στο σχολείο τους.
7. Ένας στους δέκα μαθητές, αλλάζει σχολείο εξαιτίας του επαναλαμβανόμενου bullying.
8. Το σωματικό bullying αυξάνεται στο δημοτικό, φτάνει στο αποκορύφωμα του και μειώνεται στο λύκειο. Το λεκτικό, από την άλλη πλευρά, παραμένει συνεχές.

Το bullying είναι ανεπιθύμητη, επιθετική συμπεριφορά ανάμεσα σε μαθητές σχολικής ηλικίας, το οποίο περιλαμβάνει κάποιου είδους ανισορροπία ισχύος. Η συμπεριφορά επαναλαμβάνεται με το χρόνο. Και τα δύο μέλη, ο μαθητής που ασκεί και ο μαθητής που υφίσταται bullying, ενδέχεται να παρουσιάσουν σοβαρά προβλήματα στο μέλλον.

Είναι υποχρέωση γονέων, εκπαιδευτικών, μαθητών, αλλά και όλων μας, να γνωρίζουμε πως να αναγνωρίζουμε περιστατικά bullying γύρω μας, αλλά και πως μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε με τη δική μας παρέμβαση. Η άγνοια και η αδράνεια, είναι ο νούμερο #1 σύμμαχος των περιστατικών βίας -λεκτικής ή σωματικής- και η πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση είναι η δράση, τόσο σε συλλογικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο.

Μάρια Σαριδάκη, φιλόλογος, μέλος της Όασης