Παγκόσμια ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού

Εκατοντάδες παιδιά κακοποιούνται καθημερινά σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι αναγκασμένα να δέχονται τη βία, την ψυχολογική φθορά και τη σεξουαλική κακοποίηση από τους συγγενείς, τους φίλους και τους γείτονες, αγνώστους στον δρόμο ή και από τους ίδιους τους γονείς, ένα φαινόμενο τραγικό και ασύλληπτο στο μυαλό του ανθρώπου. Το αναντίρρητο γεγονός είναι πως η κακοποίηση αφήνει γερά τα σημάδια της στην ευαίσθητη και ευάλωτη παιδική ψυχή και οι γονείς οφείλουν να είναι σε εγρήγορση αλλά και πλήρως ενημερωμένοι για τις ενδείξεις κακοποίησης ώστε να επέμβουν άμεσα. Τα παιδιά που έχουν δεχτεί κακοποίηση αρνούνται να μιλήσουν, φοβούνται πως ο δράστης θα τα τιμωρήσει και θα τα βασανίσει ακόμα περισσότερο αλλά και η ντροπή που αισθάνονται θεωρώντας πως έδωσαν αφορμή για να τους συμβεί αυτό το γεγονός και πως τα ίδια φταίνε ολοκληρωτικά τα κάνει να σιωπούν και να λένε ψέματα.
Ξένια Κύργιου, φοιτήτρια κοινωνικής εργασίας (ΕΛΜΕΠΑ), εθελόντρια στην ΟΑΣΗ

Read more

Ένας δάσκαλος ικετεύει όλους τους γονείς να σταματήσουν να κάνουν αυτά τα τρία πράγματα

Τα τρία απλά αιτήματα του..

Ο Σουηδός Τζόνας Χάρισον είναι δάσκαλος για πάνω από 16 χρόνια. Τα τελευταία πέντε χρόνια όμως έχει παρατηρήσει ότι οι μαθητές του επιδεικνύουν μια πολύ άσχημη συμπεριφορά στην τάξη του. Έχει δοκιμάσει όλους τους επιτρεπτούς τρόπους: Να τα επιπλήξει, να τα επιβραβεύσει, αλλά τίποτα απέφερε αποτέλεσμα. Έτσι, ο βετεράνος καθηγητής συνειδητοποίησε ότι το πρόβλημα θα μπορούσε να προέρχεται μόνο από τα σπίτια των παιδιών.
Ένας δάσκαλος ικετεύει όλους τους γονείς να σταματήσουν να κάνουν αυτά τα τρία πράγματα
Για αυτό ο Τζόνας δημοσίευσε στο Facebook μια ανάρτηση μέσα από την οποία ζητάει από τους γονείς να σταματήσουν να κάνουν τρία πολύ επικίνδυνα πράγματα. Η ανάρτηση του πολύ σύντομα κοινοποιήθηκε και μεταφράστηκε σε όλες τις γωνιές του κόσμου.

Ο Τζόνας έγραψε:
«Δουλεύω με τα παιδιά σχεδόν 16 χρόνια και υπάρχουν μερικά πράγματα στα οποία έχω παρατηρήσει ότι τα παιδιά γίνονται όλο και χειρότερα.

Νούμερο 1. Τα παιδιά βαριούνται πολύ δύσκολα! Έχουν ανάγκη συνεχώς να κάνουν κάτι. Παρακαλώ σταματήστε να χαλάτε τα παιδιά σας. Δεν είναι επικίνδυνο για αυτά να βαριούνται και μερικές φορές. Να μην κάνουν για λίγο απλά.. τίποτα.
Ένας δάσκαλος ικετεύει όλους τους γονείς να σταματήσουν να κάνουν αυτά τα τρία πράγματα
Νούμερο 2.
Έχω γνωρίσει πολλούς γονείς οι οποίοι είναι πολύ περήφανοι που τα παιδιά τους μπορούν να διαβάσουν και να μετράνε πριν την έναρξη της προσχολικής ηλικίας. Λοιπόν, δεν μου αρέσει που σας το χαλάω αλλά θα μάθουν να διαβάζουν και να μετράνε πολύ σύντομα. Αντί για αυτά, διδάξτε τα να παίζουν, να είναι καλοί φίλοι και να μοιράζονται».

Ο Τζόνας είπε ότι έχει κουραστεί να χωρίζει μαθητές που τσακώνονται γιατί δεν θέλουν να μοιραστούν τα αντικείμενα ή τα παιχνίδια τους. Είπε επίσης ότι έχει κουραστεί να προσπαθεί να τα αναγκάσει να ασχοληθούν και με άλλες δραστηριότητες εκτός της τεχνολογίας και της ζώνης άνεσης τους!

Το τελευταίο που ικετεύει τους γονείς των παιδιών, σύμφωνα με τον Τζόνας, είναι και το πιο σημαντικό. Να τα διδάξουν να εκτιμήσουν όλα τα καλά πράγματα στη ζωή τους!

«Νούμερο 3. Έχω δει ότι πολλά παιδιά δυσκολεύονται να δείξουν ευγνωμοσύνη στα άλλα παιδιά αλλά και στους ενήλικες.

«Μπορώ να πάρω άλλο ένα;» είναι δυστυχώς κάτι που ακούω πολύ συχνά. Τι συνέβη στο «παρακαλώ»; Στο «ευχαριστώ για το φαγητό», στο «ευχαριστώ για τη βόλτα» και ούτω καθεξής;

Δεν έχω δικά μου παιδιά ακόμη, αλλά όταν αποκτήσω κάποια στιγμή στο μέλλον, θα τα διδάξω να παίζουν, να είναι καλοί φίλοι, να δείχνουν ευγνωμοσύνη και, που και που, να βαριούνται. Όταν μάθουν καλά αυτά τα πράγματα, τότε θα τα διδάξω να διαβάζουν και να μετράνε….»
Ένας δάσκαλος ικετεύει όλους τους γονείς να σταματήσουν να κάνουν αυτά τα τρία πράγματα
Πάντα υπάρχει χρόνος, αλλά τα πιο σημαντικά πράγματα, η καλοσύνη, η ευγένεια, η φιλία, μαθαίνονται καλύτερα σε νεαρή ηλικία!

Να θυμάστε τα λόγια του.

Την επόμενη φορά που θα θελήσετε να επιτρέψετε στα παιδιά σας να δουν για λίγο τηλεόραση ή που δεν θα αντιδράσετε σε κάποιο άσχημο ξέσπασμά τους, σκεφτείτε τα λόγια του Τζόνας. Η μεγαλύτερη επιθυμία σας είναι να μεγαλώσετε έναν καλό άνθρωπο. Ο Τζόνας γνωρίζει πως θα το κάνετε αυτό βελτιώνοντας αυτά τα τρία απλά πράγματα.

Πηγή: Dinfo

Σεμινάριο Α’ βοηθειών για μικρούς και μεγάλους

Η διαρκής εκπαίδευση στην υγεία και ασφάλεια στα παιδιά συνιστά καθοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη «στάσης» και νοοτροπίας που οδηγούν σε συμπεριφορές προσανατολισμένες στην πρόληψη και προστασία.

Επειδή η βιωματική εκπαίδευση θεωρούμε ότι είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο διάδοσης της γνώσης, ειδικά σε μικρά παιδιά, η ομάδα μας σε συνεργασία με το ΕΚΑΒ, το Σάββατο 2 Νοεμβρίου και από ώρα 14:00 μέχρι 18:00, έχει προγραμματίσει εκπαίδευση πρώτων βοηθειών (δύο μέρη – θεωρία και πράξη) από διασώστες του ΕΚΑΒ σε γονείς και παιδιά του αθλητικού σωματείου ΗΡΑ (Ηράκλειο Ρυθμός Άθληση).

Η θεματολογία αφορά αντιμετώπιση προβλημάτων από αλλεργίες, εγκαύματα, τραυματισμούς, πνιγμονή από ξένο σώμα, καθώς και καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.

Σημάδια που προδίδουν έναν παιδόφιλο

Οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ παρατηρητικοί και προσεκτικοί σε σχέση με τις συναναστροφές των παιδιών τους. Περιπτώσεις ασέλγειας και κακοποίησης καταγράφει το αστυνομικό δελτίο καταγράφει καθημερινά, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. έχει εκδόσει συγκεκριμένες οδηγίες προφύλαξης προς τους γονείς και τα παιδιά. Διαβάστε τες παρακάτω: Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της αστυνομίας, οι γονείς θα πρέπει […]

ΔΩΡΗΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΤΑ 13;

Πριν λίγες μέρες, ένας δεκατριάχρονος έγινε δωρητής οργάνων. Δεν το ζήτησε. Απλά έκανε ποδήλατο όταν ένας οδηγός πέρασε με 130, τον χτύπησε κι εξαφανίστηκε. Ένας άλλος χτύπησε μια γιαγιά με το εγγονάκι της στη Σαντορίνη. Το εγγονάκι έζησε κι είδε τον οδηγό να αναπτύσσει ταχύτητα και να χάνεται, ενώ η γιαγιά του ψυχορραγούσε στην άσφαλτο.

Ας μη μασάμε τα λόγια μας: όταν τρέχεις πάνω από τα όρια ταχύτητας σε κατοικημένη περιοχή, είσαι ή ηλίθιος (δεν έχεις καταλάβει ότι μπορεί να κόψεις κάποιον) ή εγκληματίας (δε σε νοιάζει αν κόψεις κάποιον). Δεν υπάρχει άλλη κατηγορία.

Εξ ορισμού οι ηλίθιοι δεν καταλαβαίνουν, ενώ οι εγκληματίες δε νοιάζονται. Ό,τι και να τους πεις, θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που έκαναν, γιατί …έτσι. Λογικές, προτροπές, επιχειρήματα κτλ δεν πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Στη χώρα μας, αν κάποιος από τους ανωτέρω (ηλίθιος ή εγκληματίας) χτυπήσει έναν άνθρωπο, δεν έχει κανένα λόγο να μείνει και να βοηθήσει το θύμα του. Διαλέξεις περί συμπαράστασης και συμπόνοιας δεν τον αγγίζουν. Ξέρει πως αν εξαφανιστεί άμεσα μπορεί και να μην εντοπιστεί ποτέ, οπότε θα τη γλιτώσει. Αν εντοπιστεί, η θέση του δεν επιδεινώνεται καθόλου: ακόμη και παρά την εγκατάλειψη, το περιστατικό εξακολουθεί να θεωρείται φόνος εξ αμελείας, δηλαδή πλημμέλημα.

Δε θα συζητήσω καν για την παράνοια του να θεωρείται η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής πλημμέλημα αρκεί να γίνει με όχημα. Λες και το σημαντικό είναι το μέσο κι όχι το αποτέλεσμα.

Όχι, αυτή τη στιγμή θα συζητήσω για κάτι άλλο: έστω ότι το τροχαίο που προκάλεσες ήταν πλημμέλημα. Έστω ότι αν και έτρεχες με 130 χλμ σε κατοικημένη περιοχή δεν είχες καταλάβει ότι μπορεί να χτυπήσεις ανθρώπους. Έστω ότι περνώντας με κόκκινο δεν είχες ιδέα ότι κινδυνεύεις να σκοτώσεις κάποιον. Έστω ότι παίρνοντας τα κλειδιά μεθυσμένος δεν κατάλαβες ότι είσαι επικίνδυνος. Έστω λοιπόν ότι χτύπησες έναν άνθρωπο με πλήρη αθωότητα.

Η εγκατάλειψη όμως; Έγινε κι αυτή κατά λάθος; Από «αμέλεια»;

Είναι δυνατόν να χτυπήσεις κάποιον, ν’ ακούσεις το γδούπο του σώματος στο αμάξι, το τρίξιμο των οστών που σπάνε, την πνιγμένη κραυγή και να μη σταματήσεις παγωμένος; Είναι δυνατόν να συνεχίσεις χωρίς να βγεις να δεις τι έγινε αυτός ο άνθρωπος που βρέθηκε μπροστά στις ρόδες σου; Να πάρεις έστω ένα τηλέφωνο, βρε αδερφέ, να έρθει το ασθενοφόρο, μόνο να τον αφήσεις εκεί, πάνω στην άσφαλτο να ψυχομαχά ολομόναχος;

Είναι δυνατόν αυτό να γίνει κατά λάθος; Από αμέλεια; Και τι αμέλεια είναι αυτή; Αμέλεια του στιλ «αχ, αμέλησα να σταματήσω» ή αμέλεια του στιλ «Τι με μέλει; Σιγά μη σταματήσω.»

Αυτή τη στιγμή οι ηλίθιοι και οι εγκληματίες που χτυπούν έναν άνθρωπο στο δρόμο, έχουν τα πάντα να κερδίσουν αν φύγουν και τίποτα να χάσουν. Αν όμως η εγκατάλειψη δικαζόταν χωριστά; Θέλω να πω, κάθε οπλοφορία δεν είναι απαραίτητα και οπλοχρησία, κάθε ληστεία δεν περιλαμβάνει απαραίτητα και φόνο. Γιατί λοιπόν θεωρούμε το τροχαίο και την εγκατάλειψη πακέτο; Δεν εγκαταλείπουν όλοι.

Άλλωστε, ακόμη κι αν το τροχαίο ήταν «ατύχημα» και «κακιά στιγμή» πώς μπορεί να είναι τυχαίο το να εγκαταλείψεις έναν άνθρωπο; Είναι επιλογή, που δε θα την κάνει φυσικά ο ευσυνείδητος οδηγός. Θα την κάνει ο ηλίθιος ή ο εγκληματίας και γι αυτούς ακριβώς χρειάζεται ένα γερό φόβητρο: αν χτύπησες έναν άνθρωπο, είναι «ατύχημα». Αν όμως τον αφήσεις και φύγεις, είναι σαν να τον καταδικάζεις σε θάνατο συνεπώς θα δικαστείς για φόνο. Με λίγα λόγια, μείνε και μπορεί ν’ αθωωθείς – φύγε και θα γίνεις μόνιμος τρόφιμος Κορυδαλλού.

Είναι ο καλύτερος τρόπος που μπορώ να σκεφτώ για να πάψουν πια οι εγκαταλείψεις που έχουν γίνει επιδημία στη χώρα μας. Αν σκέφτεστε τίποτα καλύτερο, παρακαλώ να μου το πείτε. Δεν αντέχω άλλο πια – δε θέλω να ξανακούσω για δεκατριάχρονους που δεν έφτασαν ποτέ στο σπίτι…

Πηγή: Μαμάδες+ στον δρόμο