Ο ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ…

Περπατάω στην αγορά του Ηρακλείου, δεν συναντάω κανένα μα κανένα έλεγχο πουθενά, κάτι που συμβαίνει σε όλες τις αγορές του κόσμου σε κεντρικά σημεία και πιστεύω ότι όλα κυλούν ομαλά. 

Ο κόσμος πάνω κάτω αμέριμνος στην καθημερινότητά του. Ξαφνικά όμως διαπιστώνω ότι ένας νέος – σχετικά – πατέρας έχει καθίσει σταυροπόδι και επαιτεί. Στην αγκαλιά του «εγκλωβισμένο» ασφυκτικά ένα παιδάκι. Ο μπαμπάς μιλάει άπταιστα γερμανικά και η κυρία που κοντοστέκεται, τελικά ανταποκρίνεται… βγάζει την τσάντα της και προσφέρει τον οβολό της. 

Απαθανάτισα το περιστατικό παρότι σκέφτηκα ότι δεν είναι ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης. Σκέφτηκα ότι αφού είμαι σε μια εθελοντική οργάνωση που ασχολείται με την παραμέληση και κακοποίηση των παιδιών, θα έπρεπε να λειτουργήσω διαφορετικά. Το παιδί αυτό δεν έχει «φωνή» και η «φωνή» του πρέπει να γίνουμε εμείς, οι μεγάλοι, αφού διαπιστώνουμε ότι ο έχων την επιμέλειά του το εκμεταλλεύεται. Ο χρόνος μου πολύτιμος εκείνη την στιγμή και αποφάσισα να συνεχίσω το δρόμο μου και να πάω στο ραντεβού μου. Αφιέρωσα μόλις 3’’ για την φωτογραφία. 

Απογυμνώνοντας τον εαυτό μου, εκφράζω τη θλίψη μου που δεν αντέδρασα… η πολιτεία απούσα, παντελώς, όμως αυτό δεν είναι δικαιολογία για την απραξία μου. Ευελπιστώ ότι την επόμενη φορά θα σταματήσω και θα πράξω το σωστό. Να ενημερώσω τις αρχές και να επιμείνω να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ίσως έτσι να καταλάβει και αυτός ο γονιός την ζημιά που κάνει σε αυτό τον παιδί!! Ίσως κι εγώ να γίνω πιο συνεπής πολίτης…