Τα νέα μας
Είμαστε κοντά σου
Εάν η απασχόληση σας είναι σε σχολείο, σε αθλητικό σωματείο ή σε κάποια υπηρεσία ή οργανισμό που ασχολείται με παιδιά και θέλετε να μάθετε πως μπορείτε να μάθετε για τα προγράμματα που η ΟΑΣΗ προσφέρει εντελώς ΔΩΡΕΑΝ, στείλτε μας μήνυμα ή καλέστε μας προκειμένου να οργανώσουμε από κοινού την ενημέρωση που χρειάζεστε.
Με αυτό τον τρόπο θα συμβάλετε στην προστασία παιδιών που κινδυνεύουν, ενώ θα μάθετε πως μπορείτε να βοηθήσετε τα μικρά παιδιά να αυτό-προστατεύονται από το ενδεχόμενο παραμέλησης ή κακοποίησης και ιδίως από την σεξουαλική κακοποίηση.
25 Νοεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών
Βία υφίσταται μια φοιτήτρια όταν ο καθηγητής τής προτείνει μια ιδιωτική συνάντηση στο γραφείο ή στο σπίτι του για να περάσει το μάθημα. Βία είναι ό,τι βιώνει μια ανήλικη από τη νοσηρότητα κάποιου οικείου της μες στο ίδιο της το σπίτι ή από ανθρώπους στους οποίους εμπιστεύεται τον εαυτό της, τα πιστεύω της και τα όνειρά της.
Βία είναι η οποιαδήποτε κατάχρηση εξουσίας από τον ισχυρότερο στον αδύνατο. Βία είναι ό,τι πονάει, ταπεινώνει και εγκλωβίζει εν ολίγοις.
Ό,τι σε φέρνει ενώπιος ενωπίω με κάτι που έρχεται σε κόντρα με τις αρχές, τον αυτοσεβασμό σου, τη δύναμη και το ήθος σου. Είναι ο μώλωπας και το δίλημμα. Είναι ό,τι προσπαθείς να διαγράψεις απ’ τον νου σου απεγνωσμένα. Ό,τι σε κάνει να θες να αλλάξεις ζωή, δουλειά, πατρίδα νιώθοντας φυλακισμένος σε αόρατα κάγκελα. Ό,τι αναστέλλει την εμπιστοσύνη σου στο ανθρώπινο είδος και σε κάνει να αισθάνεσαι σαν δολοφονημένος που οφείλει να συνεχίσει να ζει σαν ζόμπι δίχως δικαίωση και αποδοχή. Βία είναι ένα τέρας που τρέφεται με σιωπή και φόβο και εντέλει κατακρεουργεί ψυχές και σάρκες.
Βιώματα πίσω από πόρτα κλειστή, περιχαρακωμένα πίσω από τοίχους και αξιώματα. Γιατί, όταν η πόρτα ενός σπιτιού θα κλείσει, όσα συμβαίνουν πίσω απ’ αυτήν είναι μυστικά, ιδιωτικά και αθέατα…
Η τιμωρία, και αυτή αμφιλεγόμενη και αβέβαιη, επαφίεται μόνο στην αντοχή, στη δύναμη, στην απόγνωση, στο νισάφι και στην τύχη εντέλει της γυναίκας που θα τολμήσει να μιλήσει ή να σιωπήσει παντοτινά.
Επαφίεται στο εκάστοτε όργανο της τάξης που θα ακούσει την ιστορία της και θα επιληφθεί όπως αρμόζει στο αξίωμά του ή θα της υποδείξει με τον τρόπο του να γυρίσει στο σπίτι της και να μην «μπλέξει» και διασυρθεί μιλώντας δημόσια.
Επαφίεται στον περίγυρό της που θα της βάλει μολυβόνερο στις πληγές και θα της πει «Μη μαθευτεί παραέξω. Ρεζίλι θα γίνουμε» ή θα την αγκαλιάσει και θα τη συνοδεύσει ως το Τμήμα για να καταγγείλει τη βία που υπέμεινε.
Επαφίεται στις ανοχές, στις ευαισθησίες και στη δύναμη των κοινωνιών να κατανοήσουν, να αντιταχθούν και να τινάξουν από πάνω τους τα πατριαρχικά στερεότυπα.
25 Νοεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών
Για κάθε γυναίκα που είναι θύμα βίας με όποια μορφή κι αν εκφράζεται αυτή. Ανοιγόμαστε, καταγγέλλουμε, συσπειρωνόμαστε, εκπαιδεύουμε υγιώς τις συνειδήσεις της γενιάς που γαλουχούμε στα θέματα του αλληλοσεβασμού, στεκόμαστε δίπλα στα θύματα όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη. Κρατάμε τα μάτια ορθάνοιχτα και αντιδρούμε ως ενεργοί πολίτες και άνθρωποι με συνείδηση καθαρή όταν πέφτει στην αντίληψή μας μια τέτοια κατάσταση. Γιατί μόνο όταν σπάνε τα αποστήματα οι κοινωνίες γιατρεύονται. Γιατί η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός. Ενίοτε είναι στάχτη και θάβει αυτούς που αδυνατούν να την τινάξουν από πάνω τους.
Δείτε και μοιραστείτε το συγκλονιστικό βίντεο της Lacta
«Μη με αφήσεις ποτέ»
Μην το κρατάτε μέσα σας και μην αγνοείτε περιστατικά που πέφτουν στην αντίληψή σας.
Φορείς για να επικοινωνήσετε άμεσα:
Τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων ή στο email: sos15900@isotita.gr
Τηλεφωνική γραμμή 197 του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Τηλεφωνική γραμμή SOS 1056 για παιδιά, εφήβους και γονείς
Τηλεφωνική γραμμή 15512, Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας
Τηλεφωνική γραμμή 11188, Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος
Γράφει η συγγραφέας Πασχαλία Τραυλού
Παγκόσμια ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού
Εκατοντάδες παιδιά κακοποιούνται καθημερινά σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι αναγκασμένα να δέχονται τη βία, την ψυχολογική φθορά και τη σεξουαλική κακοποίηση από τους συγγενείς, τους φίλους και τους γείτονες, αγνώστους στον δρόμο ή και από τους ίδιους τους γονείς, ένα φαινόμενο τραγικό και ασύλληπτο στο μυαλό του ανθρώπου. Το αναντίρρητο γεγονός είναι πως η κακοποίηση αφήνει γερά τα σημάδια της στην ευαίσθητη και ευάλωτη παιδική ψυχή και οι γονείς οφείλουν να είναι σε εγρήγορση αλλά και πλήρως ενημερωμένοι για τις ενδείξεις κακοποίησης ώστε να επέμβουν άμεσα. Τα παιδιά που έχουν δεχτεί κακοποίηση αρνούνται να μιλήσουν, φοβούνται πως ο δράστης θα τα τιμωρήσει και θα τα βασανίσει ακόμα περισσότερο αλλά και η ντροπή που αισθάνονται θεωρώντας πως έδωσαν αφορμή για να τους συμβεί αυτό το γεγονός και πως τα ίδια φταίνε ολοκληρωτικά τα κάνει να σιωπούν και να λένε ψέματα.
Ξένια Κύργιου, φοιτήτρια κοινωνικής εργασίας (ΕΛΜΕΠΑ), εθελόντρια στην ΟΑΣΗ
Σεμινάριο Α’ βοηθειών για μικρούς και μεγάλους
Η διαρκής εκπαίδευση στην υγεία και ασφάλεια στα παιδιά συνιστά καθοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη «στάσης» και νοοτροπίας που οδηγούν σε συμπεριφορές προσανατολισμένες στην πρόληψη και προστασία.
Επειδή η βιωματική εκπαίδευση θεωρούμε ότι είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο διάδοσης της γνώσης, ειδικά σε μικρά παιδιά, η ομάδα μας σε συνεργασία με το ΕΚΑΒ, το Σάββατο 2 Νοεμβρίου και από ώρα 14:00 μέχρι 18:00, έχει προγραμματίσει εκπαίδευση πρώτων βοηθειών (δύο μέρη – θεωρία και πράξη) από διασώστες του ΕΚΑΒ σε γονείς και παιδιά του αθλητικού σωματείου ΗΡΑ (Ηράκλειο Ρυθμός Άθληση).
Η θεματολογία αφορά αντιμετώπιση προβλημάτων από αλλεργίες, εγκαύματα, τραυματισμούς, πνιγμονή από ξένο σώμα, καθώς και καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.
ΔΩΡΗΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΤΑ 13;
Πριν λίγες μέρες, ένας δεκατριάχρονος έγινε δωρητής οργάνων. Δεν το ζήτησε. Απλά έκανε ποδήλατο όταν ένας οδηγός πέρασε με 130, τον χτύπησε κι εξαφανίστηκε. Ένας άλλος χτύπησε μια γιαγιά με το εγγονάκι της στη Σαντορίνη. Το εγγονάκι έζησε κι είδε τον οδηγό να αναπτύσσει ταχύτητα και να χάνεται, ενώ η γιαγιά του ψυχορραγούσε στην άσφαλτο.
Ας μη μασάμε τα λόγια μας: όταν τρέχεις πάνω από τα όρια ταχύτητας σε κατοικημένη περιοχή, είσαι ή ηλίθιος (δεν έχεις καταλάβει ότι μπορεί να κόψεις κάποιον) ή εγκληματίας (δε σε νοιάζει αν κόψεις κάποιον). Δεν υπάρχει άλλη κατηγορία.
Εξ ορισμού οι ηλίθιοι δεν καταλαβαίνουν, ενώ οι εγκληματίες δε νοιάζονται. Ό,τι και να τους πεις, θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που έκαναν, γιατί …έτσι. Λογικές, προτροπές, επιχειρήματα κτλ δεν πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα.
Στη χώρα μας, αν κάποιος από τους ανωτέρω (ηλίθιος ή εγκληματίας) χτυπήσει έναν άνθρωπο, δεν έχει κανένα λόγο να μείνει και να βοηθήσει το θύμα του. Διαλέξεις περί συμπαράστασης και συμπόνοιας δεν τον αγγίζουν. Ξέρει πως αν εξαφανιστεί άμεσα μπορεί και να μην εντοπιστεί ποτέ, οπότε θα τη γλιτώσει. Αν εντοπιστεί, η θέση του δεν επιδεινώνεται καθόλου: ακόμη και παρά την εγκατάλειψη, το περιστατικό εξακολουθεί να θεωρείται φόνος εξ αμελείας, δηλαδή πλημμέλημα.
Δε θα συζητήσω καν για την παράνοια του να θεωρείται η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής πλημμέλημα αρκεί να γίνει με όχημα. Λες και το σημαντικό είναι το μέσο κι όχι το αποτέλεσμα.
Όχι, αυτή τη στιγμή θα συζητήσω για κάτι άλλο: έστω ότι το τροχαίο που προκάλεσες ήταν πλημμέλημα. Έστω ότι αν και έτρεχες με 130 χλμ σε κατοικημένη περιοχή δεν είχες καταλάβει ότι μπορεί να χτυπήσεις ανθρώπους. Έστω ότι περνώντας με κόκκινο δεν είχες ιδέα ότι κινδυνεύεις να σκοτώσεις κάποιον. Έστω ότι παίρνοντας τα κλειδιά μεθυσμένος δεν κατάλαβες ότι είσαι επικίνδυνος. Έστω λοιπόν ότι χτύπησες έναν άνθρωπο με πλήρη αθωότητα.
Η εγκατάλειψη όμως; Έγινε κι αυτή κατά λάθος; Από «αμέλεια»;
Είναι δυνατόν να χτυπήσεις κάποιον, ν’ ακούσεις το γδούπο του σώματος στο αμάξι, το τρίξιμο των οστών που σπάνε, την πνιγμένη κραυγή και να μη σταματήσεις παγωμένος; Είναι δυνατόν να συνεχίσεις χωρίς να βγεις να δεις τι έγινε αυτός ο άνθρωπος που βρέθηκε μπροστά στις ρόδες σου; Να πάρεις έστω ένα τηλέφωνο, βρε αδερφέ, να έρθει το ασθενοφόρο, μόνο να τον αφήσεις εκεί, πάνω στην άσφαλτο να ψυχομαχά ολομόναχος;
Είναι δυνατόν αυτό να γίνει κατά λάθος; Από αμέλεια; Και τι αμέλεια είναι αυτή; Αμέλεια του στιλ «αχ, αμέλησα να σταματήσω» ή αμέλεια του στιλ «Τι με μέλει; Σιγά μη σταματήσω.»
Αυτή τη στιγμή οι ηλίθιοι και οι εγκληματίες που χτυπούν έναν άνθρωπο στο δρόμο, έχουν τα πάντα να κερδίσουν αν φύγουν και τίποτα να χάσουν. Αν όμως η εγκατάλειψη δικαζόταν χωριστά; Θέλω να πω, κάθε οπλοφορία δεν είναι απαραίτητα και οπλοχρησία, κάθε ληστεία δεν περιλαμβάνει απαραίτητα και φόνο. Γιατί λοιπόν θεωρούμε το τροχαίο και την εγκατάλειψη πακέτο; Δεν εγκαταλείπουν όλοι.
Άλλωστε, ακόμη κι αν το τροχαίο ήταν «ατύχημα» και «κακιά στιγμή» πώς μπορεί να είναι τυχαίο το να εγκαταλείψεις έναν άνθρωπο; Είναι επιλογή, που δε θα την κάνει φυσικά ο ευσυνείδητος οδηγός. Θα την κάνει ο ηλίθιος ή ο εγκληματίας και γι αυτούς ακριβώς χρειάζεται ένα γερό φόβητρο: αν χτύπησες έναν άνθρωπο, είναι «ατύχημα». Αν όμως τον αφήσεις και φύγεις, είναι σαν να τον καταδικάζεις σε θάνατο συνεπώς θα δικαστείς για φόνο. Με λίγα λόγια, μείνε και μπορεί ν’ αθωωθείς – φύγε και θα γίνεις μόνιμος τρόφιμος Κορυδαλλού.
Είναι ο καλύτερος τρόπος που μπορώ να σκεφτώ για να πάψουν πια οι εγκαταλείψεις που έχουν γίνει επιδημία στη χώρα μας. Αν σκέφτεστε τίποτα καλύτερο, παρακαλώ να μου το πείτε. Δεν αντέχω άλλο πια – δε θέλω να ξανακούσω για δεκατριάχρονους που δεν έφτασαν ποτέ στο σπίτι…
Πηγή: Μαμάδες+ στον δρόμο
